Κυριακή 11 Σεπτεμβρίου 2011

a song to say goodbye..... goodbye σε όλα, σε ότι μας στενοχωρεί, μας αγχώνει, μας πιέζει, μας λυπεί, μας ρίχνει, μας κάνει να αλλάζουμε τα πιστεύω μας, μας ''αναγκάζει'' να λέμε ναι όπου δεν πρέπει κ όχι σχεδόν ποτέ.....
μετά τις διακοπές του καλοκαιριού, ίσως ήρθε η στιγμή να ''διακόψουμε'' από ότι δεν συμβαδίζει με τις ανάγκες κ τις επιθυμίες μας. εγώ προσωπικά έχω ήδη ξεκινήσει κ κινούμαι προς αυτή τηνν κατεύθυνση. πήρα κάποιες αποφάσεις, έκανα κάποιες αλλαγές στη ζωή μου, ίσως λίγες, ίσως όχι τόσο σοβαρές, ίσως πιο αργά από όσο έπρεπε, αλλά τις έκανα κ αισθάνομαι ήδη πολύ καλύτερα. κ πορεύομαι έτσι πλέον. με την πεποίθηση ότι θα συνεχίσω να αρνούμαι όταν πιέζομαι από καταστάσεις κ ανθρώπους, ότι θα προσπαθήσω να είμαι πιο χαρούμενη, πιο ευτυχισμένη με ότι έχω, ότι θα είμαι πιο κοντά στους ανθρώπους που με τη σειρά τους είναι κοντά μου κ με εκτιμούν, ότι, ότι, ότι....
ότι αξίζει πραγματικά για τον καθένα μας ας προσπαθήσουμε να το κερδίσουμε κ κυρίως να το διατηρήσουμε στη ζωή μας....

Song to Say Goodbye - Placebo

Τρίτη 9 Αυγούστου 2011

είμαι καλά...

ναι είμαι καλά.... πέρασα μια φάση μέσα στη στενοχώρια, την απογοήτευση, το κλάμα, τη μαυρίλα, μούτρα να σέρνονται, τα πάντα να μου φταίνε... κ ξαφνικά τώρα όλα έχουν αλλάξει. περπατάω στο δρόμο κ πιάνω τον εαυτό μου να χαμογελάει, να σκέφτεται ότι ναι είμαι κ νιώθω όμορφα, ότι είμαι μια χαρά, ότι όλα είναι καλά κ θα κυλήσουν ακόμα καλύτερα....
δεν είμαι σίγουρη αν όλη αυτή η ανεβασμένη διάθεση οφείλεται στο ότι είμαι σε περίοδο διακοπών, χαλαρότητας, ξενυχτιών (ακόμα κ αν είναι στη βεράντα με το laptop αγκαλιά) ή αν απλά ήρθε το πλήρωμα του χρόνου που λέμε, δηλ μετά από την κατηφόρα επιτέλους πιάσαμε ίσιωμα κ σιγά-σιγά ανεβαίνουμε, την ανηφόρα μεν αλλά ανεβαίνουμε....
πιστεύω ότι αυτή η ανεβασμένη διάθεση, η αισιοδοξία, η ομορφιά στη σκέψη είναι επακόλουθο 1-2 αποφάσεων, έστω κ αναγκαστικών, που πήρα, κάποιων περιστατικών που ξεπήδησαν από το πουθενά, κάποιων γεγονότων που απλά συνέβησαν τυχαία κ με έκαναν να δω τα πράγματα αλλιώς... κ τελικά κατέληξα στο συμπέρασμα (που βασικά το ήξερα δεν χρειαζόταν να γίνει αυτό για να το επαληθεύσω αλλά...), ότι υπάρχουν πράγματα ή άνθρωποι που δεν σου πάνε, σε στενοχωρούν, σε χαλάνε, κ το μόνο που γίνεται είναι να σε κρατάνε πίσω, να μην σε αφήνουν να δεις τη ζωή με πιο καθαρή κ αισιόδοξη ματιά. κ αυτό είναι τόσο μα τόσο άσχημο για τον εαυτό σου, για την ψυχή κ για την καρδιά σου... τόσο άσχημο... κ ακόμα πιο άσχημο είναι όταν επιτρέπεις στον εαυτό σου να το κάνεις σε εσένα...
ναι τελικά είμαι μια χαρά, είμαι καλά, αισθάνομαι όμορφα, κανονίζω τη συνέχεια των διακοπών μου, ψάχνω για εισιτήρια, δωμάτια, παραλίες, cafe. είμαι έτοιμη για διασκέδαση, χαλάρωση, ξενασιά...
κ επιτέλους δεν περιμένω από κανέναν καμιά ένδειξη αγάπης, φιλίας, ενδιαφέροντος... από κανέναν που δεν θέλει κ δεν μπορεί να το κάνει/δώσει... γιατί αυτά απλά προσφέρονται απλόχερα κ χωρίς αντάλλαγμα.... ;-)

Bruno Mars - Just The Way You Are [Official Video]

Κυριακή 24 Ιουλίου 2011

ώρα να φεύγουμε summer girl....

ώρα να φεύγουμε summer girl.... ώρα να απομακρυνθούμε από αυτή την πόλη... αυτή την αφιλόξενη κ τελικά ''ξένη'' σε μας που την ζούμε καθημερινά πόλη. αλλά δυστυχώς όχι για πολύ. όχι για μέρες, μήνες ίσως κ για πάντα. μόνο για μερικές μέρες ξενασιάς, χαλάρωσης, ηρεμίας κ ξεκούρασης (ελπίζω!!) δηλ όλα αυτά που δεν μπορούμε να γευτούμε στην Αθήνα.
μακάρι να ήταν διαφορετικές οι συνθήκες ζωής μας, οι συνήθειες μας, οι ανάγκες μας, οι ζωές μας. μακάρι να ήταν όοοολα αλλιώς. κ όσο πικρά ή άδικα ή περίεργα ακούγονται αυτά μου τα λόγια, πραγματικά έχουν υπάρξει στιγμές που έχω ευχηθεί με όλη μου την καρδιά να ήταν η ζωή μου άλλη. οι επιλογές μου άλλες. οι αντιδράσεις μου διαφορετικές. οι έρωτες μου πραγματικοί.....
καλά να περάσουμε ότι κ αν κάνουμε τις μέρες που μας έχουν μείνει μέχρι να πούμε καλό χειμώνα....

Τετάρτη 20 Ιουλίου 2011

διακοπές: μια περίοδος ταξιδιού κ χαλάρωσης, όπου παίρνεις τα διπλάσια ρούχα κ τα μισά λεφτά απ'όσα χρειάζεσαι.......

Κυριακή 3 Ιουλίου 2011

το φιλαράκι

πάντα αναρωτιόμουν τι σημαίνει πραγματικός φίλος, αληθινός, πιστός ή όπως συνήθως λέμε, 'ο κολλητός μου'... η έκφραση 'αδερφικός φίλος' πάντα μου ξίνιζε, τη θεωρούσα λίγο ψεύτικη, υποκριτική ή μάλλον καλύτερα κάτι που πολύ-πολύ δύσκολα μπορεί να είναι αλήθεια, να ισχύει.
με το πέρασμα των χρόνων απέκτησα πολύ καλές φίλες, 2-3 από αυτές τις θεωρούσα τις καλύτερές μου. ήταν άτομα που ακόμα κ αν δεν βλεπόμασταν συχνά, τις είχα πάντα στο μυαλό μου, μιλούσαμε σχεδόν καθημερινά στο τηλέφωνο κ ήταν οι πρώτες που θα μάθαιναν τα νέα μου, καλά ή όχι. ακόμα κ έτσι όμως δύσκολα χρησιμοποιώ το χαρακτηρισμό 'η κολλητή μου'. προτιμώ να λέω 'η καλυτερή μου φίλη'.
κάποια στιγμή βρέθηκα στο σημείο να έχω έναν πολύ καλό φίλο, έναν άντρα. κ ήταν πράγματι πολύ καλός μου φίλος. η σχέση μας είχε φτάσει στη φάση όπου περνούσα περισσότερο χρόνο μαζί του παρά με τις 2-3 πολύ καλές μου φίλες. βλεπόμασταν σχεδόν κάθε μέρα, μιλούσαμε στο τηλέφωνο κάθε μέρα, χανόμασταν πολύ συχνά σε πολύωρες βόλτες στην Αθήνα, συζητούσαμε ότι μας απασχολούσε, μαγειρεύαμε, καθόμασταν σπίτι κ απλά χαζεύαμε στη βεράντα, πίναμε, ταξιδεύαμε. όλα αυτά που κάνουν οι κολλητοί. κ ήταν τόσο όμορφα. ήταν ένα διάστημα που πραγματικά θεωρούσα ότι είχα βρει τον άνθρωπο μου, ότι είχα δίπλα μου κάποιον που θα ήταν πάντα εκεί για εμένα κ θα ήμουν κ εγώ για αυτόν, ανά πάσα στιγμή. αλλά.....
αλλά, ξαφνικά κ λόγω κάποιων αλλαγών που έγιναν στη ζωή μας, τα πράγματα άλλαξαν. ξαφνικά ελλατώθηκαν τα πολλά τηλεφωνήματα, μειώθηκαν ακόμα περισσότερο οι κοινές μας έξοδοι, κ βρεθήκαμε να μιλάμε σπάνια κ κυρίως παγερά κ αδιάφορα.
κ εγώ βρέθηκα πάλι στο σημείο να αναρωτιέμαι: τι είναι τελικά πραγματική φιλία, πως χαρακτηρίζεις κάποιον κολλητό σου, πως τον κρατάς, τι κάνει αυτός για εσένα κ τι εσύ για αυτόν?
τώρα πλέον ξέρω ότι η αληθινή φιλία πολύ δύσκολα υπάρχει. ένας πραγματικός φίλος δύσκολα δημιουργείται, δύσκολα συντηρείται κ δύσκολα παραμένει. δεν ξέρω ποια είναι η 'συνταγή', δεν ξέρω τι πρέπει να κάνει ο καθένας από τη μεριά του για να μείνει δυνατή μια φιλία στο πέρασμα του χρόνου, για να μην αλλοιωθεί από τις αλλαγές στην καθημερινότητά μας, για να μην ξεθωριάσει όταν νέα πρόσωπα μπουν στη ζωή μας.
αλλά αυτό που ξέρω είναι ότι ένας πραγματικός/αληθινός φίλος είναι πάντα εκεί για εσένα, είναι στα δύσκολα κ στα ευχάριστα δίπλα σου, είναι εκεί όταν θα τον πάρεις τηλέφωνο, όταν θα έχεις την ανάγκη να τον ακούσεις κ να τον δεις, θα σε κάνει να γελάς, θα σε προσέχει, θα σε σκέφτεται, θα σε έχει στο μυαλό του, θα σε καταλαβαίνει, θα σε μαλώνει όταν πρέπει, θα σου κρατάει το χέρι όταν χρειάζεται, θα κάνει πέρα τον εγωισμό του, θα έχει το θάρρος να σου ανοίγει την καρδιά κ το μυαλό του, θα ξέρει να ζητάει συγνώμη όταν θα έχει λάθος κ κυρίως θα σε αγαπάει γι'αυτό που είσαι, γι'αυτό που μπορείς να δώσεις, για τον άνθρωπο που έχει απέναντι του...
εγώ νόμιζα ότι αυτόν τον φίλο τον είχα βρει.... αλλά.........


Το Filaraki/Το φιλαρακι

Σάββατο 2 Ιουλίου 2011

με συγχωρείς. με συγχωρείς? μου λείπεις...

''με συγχωρείς. με συγχωρείς? μου λείπεις...''
τρεις φράσεις, μια ερώτηση, μια διαπίστωση, μια αλήθεια, που λένε τόσα πολλά, που σημαίνουν τόσα πολλά για εσένα που τα λες για αυτόν που τα δέχεται.... σημαίνουν τόσα μόνο αν τα εννοείς, αν τα πιστεύεις, αν τα έχεις σκεφτεί καλά, αν τα λες με όλη σου την καρδιά, με όλο σου το θάρρος, με όλη τη δύναμη της ψυχής σου....
σημαίνουν τόσα πολλά αν κ μόνο τα πεις.... μπορείς όμως να το κάνεις αυτό? έχεις τη δύναμη, το θάρρος? μπορείς να βάλεις κάτω τις σκέψεις σου, να κάνεις πέρα τον εγωισμό σου κ να πεις δυνατά στον εαυτό σου κ στον άνθρωπο απένανστι σου αυτό που πιστεύεις, αυτό που θέλεις, αυτό που σκέφτεσαι?? μάλλον όχι, γιατί αν το μπορούσες, θα το είχες κάνει ήδη, θα είχες στείλει αυτό το μήνυμα, θα είχες κάνει αυτό το τηλεφώνημα. θα είχες πει αυτές τις 2-3 λέξεις που είναι τόσο απλές αλλά σημαίνουν τόσα για τον άλλον. κ δεν το έκανες, υποθέτω όχι γιατί δεν το θέλεις, αλλά γιατί δεν ξέρεις αν το μπορείς, γιατί δεν ξέρεις τι θέλεις τελικά να πεις κ να κάνεις στη ζωή σου, γιατί απλά δεν έχεις το θάρρος... ποτέ δεν το είχες... μακάρι κάποια στιγμή στην πορεία της ζωής σου να το βρεις, για να είσαι έτοιμος για άλλες καταστάσεις, για άλλες δύσκολες στιγμές, για άλλες περιπέτειες....

Τετάρτη 29 Ιουνίου 2011

που να σαι τώρα που γυρνάς....

που να σαι τώρα που γυρνάς.... δεν ακούς που σε φωνάζω? δεν ''ακούς'' που σε σκέφτομαι? που σε αναζητάω, σε κυνηγάω, σε παρακαλάω? όχι. όχι, δεν ακούς.... γιατί όμως? τι σε εμποδίζει, τι σε κρατάει μακριά? γιατί δεν καταλαβαίνεις, δεν βλέπεις, δεν αντιλαμβάνεσαι? γιατί?? γιατί δεν με βλέπεις, δεν με αισθάνεσαι? με αισθάνθηκες άραγε ποτέ? ένιωσες ποτέ κοντά μου, τις χαρές κ τις λύπες μου? ενδιαφέρθηκες ποτέ πραγματικά? πόσο φοβάμαι πως όχι. κ αυτό το όχι, αυτή η απόσταση, η άρνηση, η αδιαφορία με σκοτώνουν, ώρα με την ώρα, μέρα με τη μέρα.... με πληγώνουν τόσο. αλλά παράλληλα με κάνουν να καταλάβω, να συνειδητοποιήσω ότι τελικά αυτός ήσουν, αυτό μπορούσες να κάνεις για εμένα, αυτό μπορούσες να μου δώσεις, να μου προσφέρεις από το χρόνο κ τη ζωή σου, από εσένα.... οπότε απλά το αποδέχομαι. ότι αυτό μόνο μπορούσες.... μόνο αυτό το λίγο......
δεν πρέπει να έχω παράπονο όμως γιατί σε ''βλέπω'' συχνά, στα όνειρα μου.....
δεν θέλω στα όνειρα μου μοναχά μου, πια να σε βρίσκω......

Theodosia Tsatsou- Pou na 'sai twra

Κυριακή 12 Ιουνίου 2011

τα 4 στοιχεία σου...

ποια είναι τα 4 θετικά σου στοιχεία? κ ποια τα 4 αρνητικά? θέλω να μου μιλήσεις εσύ για τον εαυτό σου κ όχι τι πιστεύουν οι άλλοι για εσένα, τι έχουν πει για εσένα. ερώτηση από ταινία που είδα τις προάλλες. κ αμέσως ήρθαν στο μυαλό μου τα 4 δικά μου 'καλά'. κ πριν προλάβω να σκεφτώ ποια είναι αυτά, τσουπ, να σου κ τα 4 αρνητικά. μα θα γινόταν αλλιώς? όχι βέβαια, γιατί όλοι είμαστε το ίδιο 'καλοί' κ 'κακοί'...
ξεκινάω εγώ λοιπόν (αν ξεφύγω λίγο κ αναφέρω περισσότερα από 4 δεν πειράζει γιατί μάλλον όλοι έχουμε πολλά καλά....)

* θετικά
- ειλικρινής
- φιλότιμη
- πιστή στις φιλίες μου (αν κ κάποιες με πούλησαν)
- είμαι πάντα δίπλα σε αυτούς που θεωρώ φίλους μου
- ευαίσθητη/πονόψυχη
- παρορμητική/ενθουσιώδης
- ανυπόμονη
- χαμογελαστή
- ζητάω συγγνώμη όταν πιστεύω ότι έχω άδικο σε κάτι ή ακόμα κ όταν απλά έτσι θα εξομαλυνθεί μια άσχημη κατάσταση που έχει δημιουργηθεί
- κάνω το πρώτο βήμα όταν έχει υπάρξει κάποια παρεξήγηση κ πιστεύω ότι πρέπει να συζητηθεί κ να ξεκαθαριστεί το θέμα (ακόμα κ όταν δεν είμαι απόλυτα υπεύθυνη για αυτό)

* αρνητικά
- οξύθυμη
- σε κάποιες στιγμές αφελής/ευκολόπιστη
- ενίοτε αρκετά απαισιόδοξη
- ανυπόμονη
- δεν ανοίγομαι αμέσως πολύ εύκολα σε ανθρώπους, μέχρι να τους γνωρίσω καλύτερα
- χρειάζομαι το χρόνο μου για να προσαρμοστώ
- μερικές φορές έχω την τάση να σκέφτομαι αρνητικά για κάτι που πρόκειται να γίνει
- κάποιες φορές αδιάφορη απέναντι σε καταστάσεις
- όταν είμαι πολύ στενοχωρημένη κλείνομαι στον εαυτό μου κ μερικές φορές μιλάω απότομα στους άλλους

το χαρακτηριστικό μου είναι ότι πάντα ότι κ αν αισθάνομαι, χαρά ή λύπη, στενοχώρια, ενθουσιασμό, απογοήτευση, τα πάντα καθρεφτίζονται αμέσως στο πρόσωπο μου.... δεν μπορώ να κρύψω αυτό που δημιουργείται μέσα μου στο άκουσμα μιας είδησης ή στη θέα ενός ανθρώπου. αυτοί που με ξέρουν λίγο καλύτερα μπορούν εύκολα να καταλάβουν πότε είμαι καλά κ πότε όχι. μπορούν εύκολα να καταλάβουν πότε με στενοχωρεί κάτι, πότε είμαι λυπημένη κ πότε απογοητευμένη.
αυτό το χαρακτηριστικό δεν ήξερα σε ποια κατηγορία να το εντάξω. γιατί πιστεύω ότι είναι το ίδιο καλό όσο κ κακό. γιατί πιστεύω ότι λέει τα πάντα για εμένα. κ γιατί θα ήθελα να πιστεύω ότι σε αυτό θα έπρεπε να βασίζονται οι πραγματικοί μου φίλοι ή αυτοί που θέλουν να ανήκουν σε αυτή την κατηγορία, αυτοί που πραγματικά πιστεύουν σε εμένα κ βλέπουν κάτι το αξιόλογο σε εμένα.....

Κυριακή 5 Ιουνίου 2011

κ αν χαθείς θα είμαι εδώ, να σου πω πως όλα αλλάζουν.....
τι αλλάζει τελικά? αλλάζει κάτι πραγματικά ή όλα γίνονται μέσα στο μυαλό μας κ μένουν εκεί? γιατί τελικά οι μεγάλες αλλαγές στη ζωή μας, πρέπει κ ξεκινούν από εμάς, από μέσα μας, από το μυαλό μας.... εκεί συλλαμβάνουμε την ιδέα της αλλαγής, εκεί την επεξεργαζόμαστε, την μελετάμε ξανά κ ξανά κ τελικά παίρνουμε την απόφαση να την κάνουμε πράξη. αν δεν το βάλουμε καλά στο μυαλό μας κ δεν είμαστε σίγουροι ότι αυτή η αλλαγή θα μας αναζωογονήσει, τότε ότι κ να κάνουμε όσο κ αν το πολεμήσουμε δεν πρόκειται να γίνει τίποτα πραγματικότητα, θα μείνει για πάντα μια απλή ιδέα.
εγώ το έχω πάρει απόφαση 1-2 φορές να κάνω μια σημαντική αλλαγή. να κάνω κάτι που το ξέρω καλά ότι θα με οδηγήσει σε ίσως ένα πιο χαλαρό κ ήρεμο αύριο. κ αυτή την ηρεμία είναι που αναζητάω απεγνωσμένα. κ θα μου πείτε τώρα κ με το δίκιο σας βέβαια ''αφού είσαι τόσο σίγουρη, αφού το έχεις σκεφτεί πολλές φορές, αφού πιστεύεις ακράδαντα ότι θα αλλάξει ένα κομμάτι της ζωής σου, γιατί δεν το κάνεις?'' κ θα σας απαντήσω με πολύ-πολύ ειλικρίνεια ότι δεν έχω το θάρρος... ναι αυτό είναι... το παραδέχομαι χωρίς καθόλου ντροπή, δεν έέχω το θάρρος να κάνω αυτή την αλλαγή, δεν έχω τη δύναμη, όσο κ αν πίστεψα κάποια στιγμή ότι την έχω κ ότι θα αντιμετωπίσω το μετά με σθένος, να προχωρήσω σε αυτό το σχέδιο που πιστεύω ότι θα με ανακουφίσει κ θα με ξαλαφρώσει από κάτι που απ'ότι φαίνεται με παιδεύει, με κρατάει πίσω κ τελικά μάλλον μου κάνει κακό στη ψυχή κ στο μυαλό μου....
κ θα με ξαναρωτήσετε, κ πάλι με το δίκιο σας, ''αφού το ξέρεις, το παραδέχεσαι, το λες κ από μόνη σου ότι σε κρατάει πίσω τι στο καλό κάνεις? γιατί μένεις, γιατί δεν βρίσκεις τη δύναμη να φύγεις?'' κ για ακόμα μια φορά θα σας απαντήσω, ότι δεν μπορώ, ότι προσπάθησα 2-3 φορές, ότι θύμωσα, στενοχωρήθηκα, έκλαψα, είδα όλα τα αρνητικά, τα άσχημα, έβαλα τα πάντα κάτω τα ζύγισα, αποφάσισα να μιλήσω ανοιχτά κ μετά να κάνω την ηρωική μου έξοδο, κ τελικά.... τελικά κάτι με κράτησε.. είναι σίγουρα η έλλειψη θάρρους απέναντι στη συγκεκριμένη απόφαση, ή απλά ο φόβος μη μείνω τελείως μόνη? ή μήπως η ελπίδα ότι ίσως αύριο κάτι αλλάξει θετικά για εμένα, μήπως κυλήσουν τα πράγματα λίγο διαφορετικά, μήπως γίνει μια νέα αρχή....
δεν ξέρω, τελικά το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι δεν ξέρω, αφήνω τα πράγματα να κυλήσουν ως έχουν, ελπίζω για το καλύτερο, εύχομαι το καλύτερο κ απλά προσπαθώ. έχω στο μυαλό μου κάθε μέρα να μην στενοχωριέμαι πια για την έκβαση των πραγμάτων, να προσπαθώ να τα βλέπω όλα (γίνεται όλα άραγε???) θετικά, να είμαι χαμογελαστή κ να παίρνω από τις καταστάσεις γύρω μου ότι καλύτερο έχουν να μου προσφέρουν. ίσως αυτό είναι το μυστικό του να είσαι εντάξει κ χαρούμενος με κάποιους ανθρώπους κ κάποιες καταστάσεις, να δέχεσαι με ευχαρίστηση αυτό που σου προσφέρουν, να ζητάς κ να δίνεις κ εσύ με τη σειρά σου βέβαι όσα περισσότερα γίνεται, να ρουφάς την κάθε όμορφη στιγμή κ να μην αναλύεις τα πάντα γύρω από αυτή την όμορφη στιγμή.....

Τετάρτη 25 Μαΐου 2011

''η ανάγκη σου να αισθανθείς ασφάλεια, γίνεται κάποιες φορές τόσο έντονη που θα έδινες τα πάντα να διαλυόσουν μέσα στον άλλον...''
πόσο το χρειάζομαι αυτό τώρα, να ''διαλυθώ'' μέσα στον άλλον... να αφεθώ σε μια αγκαλιά, σε μερικά καλά λόγια, σε ένα χάδι, σε λίγη αγάπη... αλλά δεν υπάρχει τίποτα από όλα αυτά, δεν υπάρχει ο άλλος που θα μπορούσε να μου τα προσφέρει, που θα με αγκαλιάσει κ θα μου πει ''μην ανησυχείς, εγώ είμαι εδώ, εγώ είμαι κοντά σου, για ότι θες, για ότι χρειάζεσαι, για να ξεσπάσεις, για να ηρεμήσεις, για πάντα...''
κ τελικά είμαι τόσο μπερδεμένη κ τόσο στενοχωρημένη που δεν μπορώ να καταλάβω τι είναι αυτό που με πονάει περισσότερο. η δύσκολη στιγμή που περνάω τώρα, η ανάγκη μου για παρηγοριά, για αγάπη, για συντροφιά, η μοναξιά μου, η έλλειψη αυτού του άλλου...??

Σάββατο 21 Μαΐου 2011

όνειρα......

αν ονειρεύομαι?? ναι, σχεδόν κάθε μέρα. ονειρεύομαι παρελθοντικά κ μελλοντικά... ονειρεύομαι για καταστάσεις που έχω ζήσει, για μέρη που έχω επισκεφθεί, για λόγια που έχω πει, για ανθρώπους που έχω συναναστραφεί... στο δρόμο για τη δουλειά, στο λεωφορείο, στο γυμναστήριο τρέχοντας στο διάδρομο (ίσως εδώ για να 'πιάσω' τα όνειρα μου!!!), στο σπίτι μαγειρεύοντας.... όνειρα, όνειρα, όνειρα....
όνειρα του παρελθόντος, για μέρη που ήμουν, για ανθρώπους που ήμουν μαζί, για λόγια που είπαμε. μερικές φορές αυτές οι σκέψεις με στενοχωρούν, με προβληματίζουν, με κάνουν να αναθεωρώ αποφάσεις κ πράξεις. κάποιες στιγμές ονειρεύομαι αυτά που έχω ζήσει λίγο διαφορετικά όπως ίσως θα ήθελα να είχαν γίνει. μερικές φορές, ευτυχώς τις περισσότερες, με κάνουν να χαμογελώ, να χαίρομαι που υπήρξα με φίλους, αυτούς τους φίλους σε αυτές τις στιγμές. αλλά ακόμα κ αν είναι παρελθόν ονειρεύομαι ή καλύτερα αναπολώ τις όμορφες ώρες κ μέρες που έζησα...
όνειρα του μέλλοντος, αυτά κ αν δεν είναι πολλά!!! όνειρα για ένα καλύτερο μετά, ένα πιο ήρεμο αύριο, για ποιο ποιοτικές στιγμές, για ώρες χαλάρωσης κ ηρεμίας με δικούς μου ανθρώπους, όνειρα για ένα πιο σίγουρο, (όσο μπορεί να είναι) μέλλον.... αυτά τα όνειρα άλλοτε με κάνουν να αισιοδοξώ κ να ελπίζω κ άλλοτε με προβληματίζουν κ με αγχώνουν.
αλλά όλα είναι όνειρα, είναι σκέψεις, είναι επιθυμίες που αν μη τι άλλο φτιάχνω εγώ, με τις προυποθέσεις που θέλω να έχουν, με τις προσδοκίες για κάτι διαφορετικό κ καλύτερο κ έτσι λοιπόν τα προσαρμόζω όπως επιθυμώ..... γιατί είναι όνειρα. είναι τα δικά μου όνειρα κ μπορούν να είναι όπως εγώ τα θέλω...
ναι, ονειρεύομαι πολύ, κάθε μέρα, κάθε στιγμή που αισθάνομαι κάπως ιδιαίτερα, κάθε λεπτό που θέλω να ξεφύγω από την περίεργη πραγματικότητα....
ονειρεύομαι.....

Παρασκευή 20 Μαΐου 2011

Ψηφιακός «καθρέφτης» !!!

πόσες φορές δεν μπήκατε σε κατάστημα με ρούχα να χαζέψετε, να πάρετε ιδέες, να αγοράσετε κάτι. κ πόσες από αυτές τις φορές που κάτι σας χτύπησε όμορφα στο μάτι, τελικά δεν το δοκιμάσατε γιατί απλά : ''που να γδύνομαι τώρα, να δοκιμάζω, να μην μου κάνει, να ντύνομαι πάλι, να βγαίνω από το δοκιμαστήριο, να πηγαίνω να πάρω άλλο νούμερο, να επιστρέφω, να περιμένω να αδιάσει το δοκιμαστήριο, να γδυθώ ξανά, κ ξανά, κ ξανά....''
εμένα μου έχει τύχει κάποιες φορές κ μόνο στη σκέψη ότι θα πρέπει να κάνω όοοοολη αυτή τη διαδικασία να βαριέμαι απίστευτα να δοκιμάσω ρούχα που μου αρέσουν. κ κυρίως το χειμώνα που είμαστε ντυμένοι όλοι σαν κρεμμύδια!!!
ε, λοιπόν φίλοι μου σας ενημερώνω με πολύ χαρά ότι βρέθηκε η λύση!!! επιτέλους με μια μόνο κίνηση θα δοκιμάζουμε ότι θέλουμε, θα κρατάμε από 2-3 κρεμάστρες σε κάθε χέρι κ μπαμ-μπαμ θα αλλάζουμε κ θα συνδυάζουμε τα ρούχα το ένα μετά το άλλο, έχοντας έτσι μια ολοκληρωμένη εικόνα του στυλ που θέλουμε να δημιουργήσουμε κ αγοράζοντας έτσι τα πιο όμορφα κομμάτια....
τρέμε καημένη μου πωλήτρια που πλέον τώρα θα σου κατεβάζω όλα τα ρούχα από τα ράφια που θα σου ξεκρεμάω όλα τα φορέματα από τις κρεμάστρες!!


ΤΟ ΒΗΜΑ - Ψηφιακός «καθρέφτης» καταργεί το δοκιμαστήριο - science - Τεχνολογία – Πλανήτης

Τρίτη 17 Μαΐου 2011

34η έκθεση βιβλίου στο Ζάππειο

δεν έχω καταφέρει ακόμα να επισκεφθώ τη φετινή έκθεση βιβλίου στο Ζάππειο, αλλά ήδη έχω βάλει στο πρόγραμμα να πάω τις επόμενες ημέρες. το πιο πιθανό είναι το προσεχές ΣΚ. κ αυτό γιατί πιστεύω ότι είναι η κατάλληλη ευκαιρία να συνδυάσω βόλτα στον κόσμο του πνεύματος με μια χαλαρωτική κ ευχάριστη βόλτα στην κατά τα άλλα όμορφη Αθήνα μας.

σκέφτεστε κάτι καλύτερο από την αγορά ενός τουλάχιστον βιβλίου, ήδη ξέρω πιο θέλω να πάρω το καινούριο του Ουμπέρτο Έκο, με μια απογευματινή περαντζάδα από το πάρκο στο Ζάππειο κ στη συνέχεια στο κέντρο της Αθήνας??

μπαααα, όχι εμένα.... μου ακούγεται πολύ δελεαστική πρόταση για Σάββατο ή Κυριακή μεσημεράκι....!!!

εσείς πήγατε στην έκθεση βιβλίου???


Πέμπτη 12 Μαΐου 2011

Δευτέρα 9 Μαΐου 2011

είμαι μεγάλη πια....

είμαι μεγάλη πια.....

με αυτή την έκφραση στο μυαλό μου σηκώθηκα σήμερα το πρωί, μετά από ένα πολύ δύσκολο ΣΚ. τι σημαίνει αυτό? τι θέλω να πω με αυτό? απλά, η ζωή, η πορεία, οι αποτυχίες, τα όνειρα, τα λάθη, οι επιλογές, οι χαρές, οι δυσκολίες, οι λύπες, όλα μα όλα εξαρτώνται από εμένα κ ΜΟΝΟ από εμένα.... κ τώρα πια είμαι αρκετά μεγάλη, έχω περάσει το στάδιο της ωριμότητας κ είμαι σε θέση να το συνειδητοποιήσω πλήρως....

αυτές τις μέρες περνάω μια σκληρή δοκιμασία, εσωτερικής αναζήτησης. παλεύω με τις επιλογές μου, με τις αποφάσεις που έχω πάρει κ με αυτές που πρέπει να πάρω, αλλά που όμως ώρες-ώρες φοβάμαι να το κάνω. παλεύω με τους ανθρώπους που έχω γύρω μου, με τη συμπεριφορά τους, με αυτή που έχουν κ με αυτή που θα ήθελα να έχουν... (αυτό είναι κ το ζόρι της υποθέσεως....). αυτό το ΣΚ αισθάνθηκα ότι είμαι εγώ μόνη κ όοοολοι οι άλλοι χώρια, απέναντί μου κ ενάντιοι μου.

αλλά ξαφνικά, έτσι απλά σήμερα ξύπνησα με την αίσθηση (η οποία ελπίζω όσο τίποτα άλλο να μην με εγκαταλείψει!!) ότι υπάρχουν στιγμές που η ζωή μας μπορεί να είναι κ είναι ιδιαίτερη, υπέροχη κ μας χαμογελά....

τελικά το πιο σημαντικό είναι ότι για άλλη μια φορά, πρέπει να το ομολογήσω, συνειδητοποίησα ότι κ φίλους έχω κ όνειρα κάνω πολλά, κ σχέσεις που με στηρίζουν έχω. κατάλαβα λοιπόν ότι αυτό είναι που θα πρέπει να έχω πάνω από όλα στο μυαλό μου κάθε φορά που με πιάνει στενοχώρια, που τα βάζω με όλους κ με όλα κ δεν θέλω να δω κανέναν.

αυτές τις στιγμές λοιπόν πρέπει να σκεφτόμαστε όλοι μας ότι υπάρχουν φίλοι που είναι εκεί, δίπλα μας κ όχι απέναντι κ ενάντιοι μας..........

Σάββατο 7 Μαΐου 2011

Παρασκευή 6 Μαΐου 2011

έχω ανοίξει ένα μπουκάλι κρασί κ πίνω.... μόνη κ πίνω.... για ποιο λόγο? δεν είμαι σίγουρη ότι ξέρω.... για παρέα, για παρηγοριά, για δικαιολογία.... ούτε που ξέρω. νομίζω ότι κάτι θα μου ΄πει΄, ότι κάτι θα καταλάβω, ότι θα αισθανθώ ίσως λίγο καλύτερα, ότι θα σηκωθώ το πρωί, όχι ότι δεν θα θυμάμαι τίποτα (΄δυστυχώς΄ αυτό δεν το έχω πάθει ποτέ, όσο κ αν πιω θυμάμαι τα πάντα με κάθε λεπτομέρεια) αλλά θα αισθάνομαι λίγο καλύτερα... ότι κάτι θα αλλάξει, ότι κάτι διαφορετικό θα γίνει... αλλά τι????

δεν ξέρω, δεν μπορώ να πω, δεν είμαι σε θέση να πω, να σκεφτώ, να εκφραστώ. το μόνο που ξέρω είναι ότι τα πάντα γύρω μου, τα πάντα είναι απογοητευτικά, όλα είναι απαράδεκτα, ανούσια, χάλια...

έχω ανοίξει ένα μπουκάλι κρασί, κ πίνω.... μόνη κ πίνω.... κ θέλω να γράφω, κ θέλω να κλάψω, γιατί νομίζω ότι θα αισθανθώ καλύτερα, πιο ανάλαφρα, ίσως πιο αισιόδοξα για τη συνέχεια, πιο όμορφα.... αλλά όχι, όλα συνεχίζουν στον ίδιο απαράδεκτο ρυθμό, όλα κινούνται το ίδιο αργά κ βασανιστικά.....

κ μερικές φορές το μόνο που σκέφτομαι κ εύχομαι είναι να αλλάξουν τα πάντα, να γίνει κάτι κ να γυρίσουν όλα ανάποδα.... το μόνο που εύχομαι είναι να ήμουν μόνο εγώ κ καμιά άλλη, να είχα σημασία μόνο εγώ, να μπορούσε να καταλάβει, να δει, να συνειδητοποιήσει ποια είμαι, τι κάνω, τι μπορώ να κάνω, πως αισθάνομαι, τι θέλω.... μόνο αυτό... αλλά δεν το βλέπει, δεν το αισθάνεται, δεν το καταλαβαίνει.... κ τελικά αυτό είναι το χειρότερο. εσύ να είσαι ΕΚΕΙ, κ αυτός να μην το βλέπει.... ατυχία, αδικία, μοίρα? ονόμασε το όπως θες...

έχω ανοίξει ένα μπουκάλι κρασί, κ πίνω.... μόνη κ πίνω.... κ γράφω.... μακάρι να ήταν κάποιος που να με ακούει, να με αισθάνεται, να λέπει το ίδιο με εμένα, να μπορεί να μου πει κάτι που θα με παρηγορήσει, που θα με κάνει να αισθανθώ λίγο καλύτερα... μακάρι... αλλά είμαι .. ΄μόνη κ πίνω......΄

καλό βράδυ (ελπίζω όχι μοναχικό.......)

Τρίτη 3 Μαΐου 2011

Κυριακή 1 Μαΐου 2011

Σάββατο 30 Απριλίου 2011

μια περίεργη εβδομάδα....

η εβδομάδα που πέρασε ήταν μια περίεργη εβδομάδα. αν κ ήταν συνέχεια ημερών αργίας, αν κ η Δευτέρα της ξημέρωσε γιορτινή για εμένα (λόγω ονομαστικής εορτής), αν κ η Τρίτη της ήταν μέρα άδειας, μετά κύλησε αρκετά περίεργα κ ''στενάχωρα''.... για την ακρίβεια με περιτριγύριζε ένα αίσθημα στενοχώριας κ ακατανόητης θα έλεγα απογοήτευσης...

δεν είμαι σίγουρη για ποιο λόγο, αλλά πιστεύω όπως σε πολλούς από εμάς που ζούμε καθημερινά με τα γνωστά πλέον άγχη, υπάρχουν στιγμές που με πιάνει μια περίεργη κ χωρίς ακριβή προέλευση απογοήτευση.... υπάρχουν μέρες που αισθάνομαι ότι τίποτα δεν πηγαίνει καλά ή όπως θα έπρεπε ή καλύτερα όπως θα ήθελα να είναι.... υπάρχουν μέρες που μου φταίει το ξερό μου το κεφάλι, οι επιλογές, οι αποφάσεις που πήρα κάποια δεδομένη στιγμή στη ζωή μου, οι άνθρωποι που βρέθηκαν στο δρόμο μου, ο τρόπος που τους αντιμετώπισα, ο τρόπος που με αντιμετώπισαν, οι πράξεις μου, τα λόγια που είπα κ κυρίως αυτά που δεν είπα....

κ όλα αυτά ξεκίνησαν την ημέρα της γιορτής μου. γιατί αυτή τη μέρα πάντα σε θυμούνται φίλοι, γνωστοί, συγγενείς, άνθρωποι που υπάρχουν ή κ όχι στη ζωή σου. κ μερικές φορές αυτοί που πια έχουν μείνει κάπου πίσω, αυτοί είναι που σου δημιουργούν αυτό το αίσθημα του να αρχίσεις να αναρωτιέσαι γιατί τους άφησες ή σε άφησαν, γιατί έγιναν έτσι τα πράγματα, γιατί χωρίσατε, γιατί δεν προσπαθήσατε, γιατί δεν ήσουν αρκετή για αυτούς ή αυτοί για εσένα....

κ μετά έφτασα στο σημείο να αρχίσω να αναρωτιέμαι αν πήρα σωστές αποφάσεις, γιατί βρίσκομαι στη θέση που είμαι τώρα, αν θα μπορούσα με κάποιον τρόπο να είχα αλλάξει την έκβαση κάποιων καταστάσεων, αν θα έπρεπε να είχα φερθεί διαφορετικά, ίσως πιο γλυκά ίσως πιο σκληρά σε κάποιους ανθρώπους σε δεδομένες στιγμές, αν θα μπορούσα να δώσω περισσότερα σε κάποιες σχέσεις μου φιλικές κ ερωτικές ώστε να μην καταλήξουν όπως κατέληξαν, αν, αν, αν.....

τι κ αν??? τελικά τι σημασία έχει το ''αν''??? θα σας πω εγώ : ΚΑΜΙΑ....

ότι κ αν λέμε τώρα αυτό που έγινε δεν αλλάζει. αυτό όμως που αλλάζει είναι η οπτική μας απέναντι σε ότι συμβαίνει στη ζωή μας, σε ότι κ σε όποιον βρίσκεται στο δρόμο μας... είναι ο τρόπος που πλέον επιλέγουμε να αντιμετωπίσουμε ανθρώπους κ καταστάσεις, ο τρόπος που σκεφτόμαστε κ παίρνουμε τις αποφάσεις μας... ίσως δύσκολο μερικές φορές, γιατί ο χαρακτήρας, η νοοτροπία του ανθρώπου δύσκολα αλλάζουν... αλλά αν σκεφτούμε πόσο διαφορετικοί, πόσο ευτυχισμένοι, ήρεμοι, συνειδητοποιημένοι κ ικανοποιημένοι θα είμαστε με τη ζωή μας, πόσο θα απολαμβάνουμε τις μέρες μας, τότε σίγουρα θα μετατρέψουμε τη δυσκολία της αλλαγής μας σε μια συνεχή προσπάθεια για έναν καλύτερο άνθρωπο... τον εαυτό μας.....

Πέμπτη 28 Απριλίου 2011

Need You Now.....



I know we are going crazy, but I need you now.....
I know we are running, but I need you now.....
to fight somehow.....

Τετάρτη 27 Απριλίου 2011

οι 3 πιο δύσκολες λέξεις

γνώριζες ότι οι 3 πιο δύσκολες λέξεις που μπορεί να πει κάποιος είναι : Σ'Αγαπώ, Συγγνώμη και Βοήθησε με....


τα άτομα που τις λένε είναι αυτοί που πραγματικά το χρειάζονται κ αισθάνονται, είναι αυτοί που περισσόστερο πρέπει να εκτιμάς, γιατί τις έχουν πει.....


Δευτέρα 25 Απριλίου 2011

Ολλανδία

αυτός είναι ο βασικός λόγος που ο επόμενος προορισμός μου στο εξωτερικό θέλω να είναι η Ολλανδία...... μπορείτε να σκεφτείτε κάτι πιο όμορφο από απέραντα λιβάδια με τουλίπες?? με άπειρες πολύχρωμες τουλίπες???? απλά τέλειο......


http://www.newsit.gr/default.php?pname=Article&art_id=74934&catid=21

Κυριακή 24 Απριλίου 2011

αλήθεια....

η αλήθεια βρίσκεται σε μια έκφραση που είχα ακούσει παλιά: ΄΄ανάμεσα τους υπήρχε συναισθηματική συγγένεια ή συναισθηματική εγγύτητα....΄΄ όσο για τη συναισθηματική συγγένεια, αν αυτό σημαίνει γέλια κ συντροφικότητα κ να μένεις σιωπηλός δίχως να νοιώθεις άβολα....... ναι, υπάρχει συγγένεια..... ναι αυτό είναι συναισθηματική εγγύτητα......

Πέμπτη 21 Απριλίου 2011

power of feelings.....

πόσο εύκολο είναι τελικά να μετατρέψουμε σε λέξεις τα αισθήματα μας?? πόσο εύκολα ξεστομίζουμε λέξεις που συνήθως δεν έχουμε σκεφτεί καλά? πόσο εύκολο είναι για ορισμένους ανθρώπους να λένε πολλά κ ουσιαστικά να μην εννοούν τα περισσότερα από αυτά? μάλλον αρκετά.... για κάποιους....


πόσες φορές δεν έχεις βρεθεί μπροστά σε κάποιον που λέει πολλά για τον εαυτό του, για εσένα, για τους δυο σας, για το τι αισθάνεται για εσένα... αλλά παρατηρώντας τη στάση κ τις πράξεις του συνειδητοποιείς ότι τελικά είναι μόνο λόγια.... λόγια κ καθόλου πράξεις....


στην μέχρι τώρα ΄΄ερωτική μου ζωή΄΄ βρέθηκα 2-3 φορές στη δύσκολη, περίεργη κ ακατανόητη θέση να ακούσω από τον άνθρωπο που εκείνο το διάστημα ήταν δίπλα μου, (στις αρχές ή όχι, για λίγο ή για πολλή δεν έχει τόση σημασία) πόσο καλή, σπουδαία, φιλότιμη, ευχάριστη κοπέλα είμαι κ πόσο σημαντική ήμουν για αυτόν.... πόσο χαιρόταν που με είχε στη ζωή του, που μιλούσαμε, που περνούσαμε χρόνο μαζί. Οκ, δεκτό. Όμορφο, ευχάριστο, πλούσιο συναίσθημα..... σαφώς πολύ ευχάριστο κ για εμένα που το άκουγα από κάποιον που θεωρούσα ΄΄άνθρωπό΄΄ μου.....


αλλά οι πράξεις γιατί δεν συμβαδίζουν με τα λόγια? Γιατί ξαφνικά τα τόσα καλά λόγια, ξεχνιούνται, ξεθωριάζουν? γιατί τα αισθήματα αυτά παύουν να υπάρχουν κ ως δια μαγείας ναι μεν έχεις όλα τα παραπάνω, αλλά προφανώς, όχι τόσο ώστε να παραμείνεις στη ζωή αυτού του ανθρώπου, όχι τόσο ώστε να συνεχίσει να βλέπει αυτά τα χαρακτηριστικά σε εσένα? Κ αφού πλέον δεν θεωρεί ότι υπάρχει αυτό που σας ενώνει κ μπορεί να σας κάνει να προχωρήσετε παρακάτω, γιατί συνεχίζει να σου λέει πόσο καλή κ σπουδαία είσαι??? Γιατί με την πρώτη ευκαιρία τονίζει πόσο χαίρεται που παραμένετε φίλοι, που σε έχει στη ζωή του, που βρεθήκατε ξαφνικά μετά από καιρό (γιατί, ναι βέβαια αλίμονο, τόσο καιρό σε σκεφτόταν κ θα ήθελε να σε δει κ να σου μιλήσει...) αλλά μόνο σκέψη, καμία κίνηση....


μα καλά είναι δυνατόν? Είναι δυνατόν να είναι αληθινά αυτά τα λόγια, αυτός ο τρόπος έκφρασης? Ναι, θα μου πεις είναι γιατί όχι? Γιατί να ΄΄τσακωθείς΄΄ κ να χαθείς με κάποιον άνθρωπο που ναι μεν τώρα δεν υπάρχει η έλξη κ ο έρωτας που ίσως κάποτε σας ένωνε, αλλά μπορεί να δημιουργηθεί μια ουσιαστική φιλία? Γιατί να διαγραφεί εύκολα κ για πάντα ο χρόνος που περάσατε μαζί κ να ξεγράψεις τα όσα μοιραστήκατε? Όλα αυτά τα δέχομαι κ μάλιστα μπορώ να πω ότι τα υποστηρίζω κιόλας. Άλλωστε πως θα μπορούσα να κάνω το αντίθετο όταν ήδη τώρα βιώνω μια ανάλογη περίπτωση. Φίλοι με κάποιον που κάποια στιγμή έστω κ για μικρό χρονικό διάστημα υπήρξαμε κάτι παραπάνω. Κ τώρα είμαστε αυτό που λέμε ΄΄κολλητοί΄΄ αλλά με την ουσιαστική σημασία της λέξης. Κάτι που ζω έντονα, απολαμβάνω κ χαίρομαι απίστευτα. Αλλά αυτό που δεν μπορώ να δεχθώ είναι να γυρίσει κάποια στιγμή αυτός ο άνθρωπος κ να μου πει όλα αυτά που θα έπρεπε να μου λέει ο έρωτας του για εμένα. Γιατί τώρα καλέ μου δεν είμαστε ζευγάρι, δεν είμαστε ΄΄ο άνθρωπος σου΄΄, είμαστε φίλοι κ σαν φίλοι τα αισθήματα μας είναι διαφορετικά. Σαφώς πολύ-πολύ δυνατά, ουσιαστικά κ όμορφα αλλά διαφορετικά… κ μην μου τα μπερδεύεις.....


όλες αυτές οι σκέψεις μου προέκυψαν από την επανεμφάνιση ενός ανθρώπου που πριν 2 χρόνια για κάποιο διάστημα είχαμε κάτι… κόψαμε επαφές με κάπως περίεργο κ λίγο άσχημο τρόπο. Από τότε μιλάμε 2 φορές το χρόνο (την ημέρα της γιορτής μας κ με δική του πρωτοβουλία). Κ ξαφνικά έρχεται (κ πάλι ενόψει της γιορτής μου) να με βομβαρδίσει με μηνύματα του στυλ : τι κάνεις, πως περνάς, που βρίσκεσαι κ στο τέλος μετά από μια πολυάριθμη μηνυματική συζήτηση να μου ξεφουρνίσει ότι με σκέφτεται συχνά, δεν με έχει ξεχάσει κ δεν πρόκειται…… μα έλεος!!!!! Είναι δυνατόν να λέγονται αυτά τα πράγματα κ ακόμα χειρότερα να γίνονται πιστευτά από αυτούς που τα λένε (αυτό είναι το χειρότερο, ότι τα υποστηρίζουν 100%) κ πολύ περισσότερο από αυτόν που τα ακούει? Δηλ τώρα εγώ ή όποιος (άντρας ή γυναίκα) βρεθεί σε μια ανάλογη θέση θα πρέπει να πετάξουμε από τη χαρά μας που έχουμε ΄΄στιγματίσει΄΄ τη ζωή ενός άλλοτε κοντινού μας ανθρώπου?? Όχι καλοί μου φίλοι, πλέον αυτές οι αποκαλύψεις μου μοιάζουν γελοίες, αστείες κ ειρωνικές….. Κ θυμώνω πολύ με αυτόν που τα λέει, που πιστεύει ότι κάποιοι άνθρωποι είναι αρκετά χαζοί ώστε να βασισθούν σε αυτά τα λόγια κ εν τέλει (ευτυχώς παλιά) θυμώνω με τον εαυτό μου που τον πιάνω να τα πιστέυει……


Κ τελικά θα καταλήξω στην εξής απορία/άποψη/πιστεύω/γνώση : ΄΄τα λόγια πρέπει πάντα να συνοδεύονται από πράξεις? Πρέπει πάντα να δικαιολογούνται με πράξεις? Όχι βέβαια, η φιλία, η συμπάθεια, η αγάπη εκφράζονται με πολλούς τρόπους, με πάρα πολλούς κ είναι στο χέρι μας να μπορούμε να τους αντιληφθούμε, αποκρυπτογραφήσουμε κ κατανοήσουμε......΄΄

Δευτέρα 18 Απριλίου 2011

Power of Words Movie

Power of Words Movie: "This 2-minute short film illustrates the power of words to radically change your message and your effect upon the world. Watch it, love it, and SHARE it... Your friends and family will thank you for it!"

Κυριακή 17 Απριλίου 2011

απλά μην κάνεις τίποτα.....


καλημέρα. βροχερή καλημέρα μιας κρύας Κυριακής
μα τι καιρός είναι αυτός?? που είναι ο ήλιος?
πρέπει να πω την αλήθεια: δεν μου αρέσει αυτή η αλλαγή του καιρού, καθόλου όμως ... εγώ είμαι παιδί του ήλιου, της ζέστης, της θάλασσας, της βόλτας στην ηλιόλουστη Αθήνα. μου αρέσει να ξυπνάω το πρωί από τις ηλιαχτίδες που εισβάλλουν στο χώρο μου, να κάθομαι στον καναπέ κ να χαζεύω τη φωτεινή πόλη, να πλημμυρίζει το σπίτι φως..... κ σήμερα τι απ'όλα αύτα απολαμβάνω??? τίποτα..... μουντός καιρός, συννεφιά, ψιλόβροχο, αέρας κ μια διάθεση να μην ξεμυτήσεις ούτε λεπτό από το σπίτι, να μείνεις μέσα, να χαλαρώσεις, να ανασυντάξεις τις δυνάμεις σου για τη νέα εβδομάδα, να μην κάνεις τίποτα. γιατί σήμερα τα πάντα φαντάζουν βαριά, δύσκολα κ κάπως γκρίζα.....

welcome back isiada

μετά από πολύ καιρό θυμήθηκα ότι κάπου έχω ξεκινήσει ένα blog , ότι κάποια στιγμή έγραψα την άποψη μου για κάποιο θέμα. μόνο που για κάποιο λόγο το άφησα... το άφησα να γίνει παρελθόν....
κ ξαφνικά σκέφτηκα ''γιατί όχι πάλι, γιατί να μην ξεκινήσω πάλι να λέω ότι σκέφτομαι, ότι με απασχολεί, να σχολιάζω την καθημερινότητα? γιατί τα παράτησα για τόσο καιρό?'' γιατί? μα προφανώς γιατί έπεσα στην παγίδα που πιστεύω έχουν πέσει οι περισσότεροι από εμάς.... όλο το ανέβαλα, όλο κάτι άλλο είχα να κάνω, όλο προτιμούσα να ασχοληθώ με το facebook(!) να μιλήσω με τους εκεί ''φίλους'' μου...
έτσι λοιπόν, με μια απόφαση της στιγμής, ένα παραδόξως, κ δυστυχώς για εμένα, κρύο βράδυ Σαββάτου, πήρα το laptop αγκαλιά, ανέσυρα από τη μνήμη μου το ''όνομα'' μου, προσπάθησα (κ τα κατάφερα) να θυμηθώ τον κωδικό μου κ να μαι εδώ, να γράφω έναν πρόλογο ή μάλλον ένα καλοσώρισμα...... καλοσώρισμα μου στην ενεργό δράση..... μόνο που αυτή τη φορά θα δώσω υπόσχεση στον εαυτό μου να μην αφήσω να περάσει πάλι καιρός μέχρι την επόμενη ανάρτηση μου..... αντιθέτως θα ανανεώνω διαρκώς το ραντεβού μου με το blog για να γράφω σκέψεις, σχόλια, αποφάσεις, συμπεράσματα, απογοητεύσεις, κατορθώματα μου...... να γράφω, ότι κ αν είναι αυτό..... να γράφω....
welcome back