πόσο εύκολο είναι τελικά να μετατρέψουμε σε λέξεις τα αισθήματα μας?? πόσο εύκολα ξεστομίζουμε λέξεις που συνήθως δεν έχουμε σκεφτεί καλά? πόσο εύκολο είναι για ορισμένους ανθρώπους να λένε πολλά κ ουσιαστικά να μην εννοούν τα περισσότερα από αυτά? μάλλον αρκετά.... για κάποιους....
πόσες φορές δεν έχεις βρεθεί μπροστά σε κάποιον που λέει πολλά για τον εαυτό του, για εσένα, για τους δυο σας, για το τι αισθάνεται για εσένα... αλλά παρατηρώντας τη στάση κ τις πράξεις του συνειδητοποιείς ότι τελικά είναι μόνο λόγια.... λόγια κ καθόλου πράξεις....
στην μέχρι τώρα ΄΄ερωτική μου ζωή΄΄ βρέθηκα 2-3 φορές στη δύσκολη, περίεργη κ ακατανόητη θέση να ακούσω από τον άνθρωπο που εκείνο το διάστημα ήταν δίπλα μου, (στις αρχές ή όχι, για λίγο ή για πολλή δεν έχει τόση σημασία) πόσο καλή, σπουδαία, φιλότιμη, ευχάριστη κοπέλα είμαι κ πόσο σημαντική ήμουν για αυτόν.... πόσο χαιρόταν που με είχε στη ζωή του, που μιλούσαμε, που περνούσαμε χρόνο μαζί. Οκ, δεκτό. Όμορφο, ευχάριστο, πλούσιο συναίσθημα..... σαφώς πολύ ευχάριστο κ για εμένα που το άκουγα από κάποιον που θεωρούσα ΄΄άνθρωπό΄΄ μου.....
αλλά οι πράξεις γιατί δεν συμβαδίζουν με τα λόγια? Γιατί ξαφνικά τα τόσα καλά λόγια, ξεχνιούνται, ξεθωριάζουν? γιατί τα αισθήματα αυτά παύουν να υπάρχουν κ ως δια μαγείας ναι μεν έχεις όλα τα παραπάνω, αλλά προφανώς, όχι τόσο ώστε να παραμείνεις στη ζωή αυτού του ανθρώπου, όχι τόσο ώστε να συνεχίσει να βλέπει αυτά τα χαρακτηριστικά σε εσένα? Κ αφού πλέον δεν θεωρεί ότι υπάρχει αυτό που σας ενώνει κ μπορεί να σας κάνει να προχωρήσετε παρακάτω, γιατί συνεχίζει να σου λέει πόσο καλή κ σπουδαία είσαι??? Γιατί με την πρώτη ευκαιρία τονίζει πόσο χαίρεται που παραμένετε φίλοι, που σε έχει στη ζωή του, που βρεθήκατε ξαφνικά μετά από καιρό (γιατί, ναι βέβαια αλίμονο, τόσο καιρό σε σκεφτόταν κ θα ήθελε να σε δει κ να σου μιλήσει...) αλλά μόνο σκέψη, καμία κίνηση....
μα καλά είναι δυνατόν? Είναι δυνατόν να είναι αληθινά αυτά τα λόγια, αυτός ο τρόπος έκφρασης? Ναι, θα μου πεις είναι γιατί όχι? Γιατί να ΄΄τσακωθείς΄΄ κ να χαθείς με κάποιον άνθρωπο που ναι μεν τώρα δεν υπάρχει η έλξη κ ο έρωτας που ίσως κάποτε σας ένωνε, αλλά μπορεί να δημιουργηθεί μια ουσιαστική φιλία? Γιατί να διαγραφεί εύκολα κ για πάντα ο χρόνος που περάσατε μαζί κ να ξεγράψεις τα όσα μοιραστήκατε? Όλα αυτά τα δέχομαι κ μάλιστα μπορώ να πω ότι τα υποστηρίζω κιόλας. Άλλωστε πως θα μπορούσα να κάνω το αντίθετο όταν ήδη τώρα βιώνω μια ανάλογη περίπτωση. Φίλοι με κάποιον που κάποια στιγμή έστω κ για μικρό χρονικό διάστημα υπήρξαμε κάτι παραπάνω. Κ τώρα είμαστε αυτό που λέμε ΄΄κολλητοί΄΄ αλλά με την ουσιαστική σημασία της λέξης. Κάτι που ζω έντονα, απολαμβάνω κ χαίρομαι απίστευτα. Αλλά αυτό που δεν μπορώ να δεχθώ είναι να γυρίσει κάποια στιγμή αυτός ο άνθρωπος κ να μου πει όλα αυτά που θα έπρεπε να μου λέει ο έρωτας του για εμένα. Γιατί τώρα καλέ μου δεν είμαστε ζευγάρι, δεν είμαστε ΄΄ο άνθρωπος σου΄΄, είμαστε φίλοι κ σαν φίλοι τα αισθήματα μας είναι διαφορετικά. Σαφώς πολύ-πολύ δυνατά, ουσιαστικά κ όμορφα αλλά διαφορετικά… κ μην μου τα μπερδεύεις.....
όλες αυτές οι σκέψεις μου προέκυψαν από την επανεμφάνιση ενός ανθρώπου που πριν 2 χρόνια για κάποιο διάστημα είχαμε κάτι… κόψαμε επαφές με κάπως περίεργο κ λίγο άσχημο τρόπο. Από τότε μιλάμε 2 φορές το χρόνο (την ημέρα της γιορτής μας κ με δική του πρωτοβουλία). Κ ξαφνικά έρχεται (κ πάλι ενόψει της γιορτής μου) να με βομβαρδίσει με μηνύματα του στυλ : τι κάνεις, πως περνάς, που βρίσκεσαι κ στο τέλος μετά από μια πολυάριθμη μηνυματική συζήτηση να μου ξεφουρνίσει ότι με σκέφτεται συχνά, δεν με έχει ξεχάσει κ δεν πρόκειται…… μα έλεος!!!!! Είναι δυνατόν να λέγονται αυτά τα πράγματα κ ακόμα χειρότερα να γίνονται πιστευτά από αυτούς που τα λένε (αυτό είναι το χειρότερο, ότι τα υποστηρίζουν 100%) κ πολύ περισσότερο από αυτόν που τα ακούει? Δηλ τώρα εγώ ή όποιος (άντρας ή γυναίκα) βρεθεί σε μια ανάλογη θέση θα πρέπει να πετάξουμε από τη χαρά μας που έχουμε ΄΄στιγματίσει΄΄ τη ζωή ενός άλλοτε κοντινού μας ανθρώπου?? Όχι καλοί μου φίλοι, πλέον αυτές οι αποκαλύψεις μου μοιάζουν γελοίες, αστείες κ ειρωνικές….. Κ θυμώνω πολύ με αυτόν που τα λέει, που πιστεύει ότι κάποιοι άνθρωποι είναι αρκετά χαζοί ώστε να βασισθούν σε αυτά τα λόγια κ εν τέλει (ευτυχώς παλιά) θυμώνω με τον εαυτό μου που τον πιάνω να τα πιστέυει……
Κ τελικά θα καταλήξω στην εξής απορία/άποψη/πιστεύω/γνώση : ΄΄τα λόγια πρέπει πάντα να συνοδεύονται από πράξεις? Πρέπει πάντα να δικαιολογούνται με πράξεις? Όχι βέβαια, η φιλία, η συμπάθεια, η αγάπη εκφράζονται με πολλούς τρόπους, με πάρα πολλούς κ είναι στο χέρι μας να μπορούμε να τους αντιληφθούμε, αποκρυπτογραφήσουμε κ κατανοήσουμε......΄΄
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου