η εβδομάδα που πέρασε ήταν μια περίεργη εβδομάδα. αν κ ήταν συνέχεια ημερών αργίας, αν κ η Δευτέρα της ξημέρωσε γιορτινή για εμένα (λόγω ονομαστικής εορτής), αν κ η Τρίτη της ήταν μέρα άδειας, μετά κύλησε αρκετά περίεργα κ ''στενάχωρα''.... για την ακρίβεια με περιτριγύριζε ένα αίσθημα στενοχώριας κ ακατανόητης θα έλεγα απογοήτευσης...
δεν είμαι σίγουρη για ποιο λόγο, αλλά πιστεύω όπως σε πολλούς από εμάς που ζούμε καθημερινά με τα γνωστά πλέον άγχη, υπάρχουν στιγμές που με πιάνει μια περίεργη κ χωρίς ακριβή προέλευση απογοήτευση.... υπάρχουν μέρες που αισθάνομαι ότι τίποτα δεν πηγαίνει καλά ή όπως θα έπρεπε ή καλύτερα όπως θα ήθελα να είναι.... υπάρχουν μέρες που μου φταίει το ξερό μου το κεφάλι, οι επιλογές, οι αποφάσεις που πήρα κάποια δεδομένη στιγμή στη ζωή μου, οι άνθρωποι που βρέθηκαν στο δρόμο μου, ο τρόπος που τους αντιμετώπισα, ο τρόπος που με αντιμετώπισαν, οι πράξεις μου, τα λόγια που είπα κ κυρίως αυτά που δεν είπα....
κ όλα αυτά ξεκίνησαν την ημέρα της γιορτής μου. γιατί αυτή τη μέρα πάντα σε θυμούνται φίλοι, γνωστοί, συγγενείς, άνθρωποι που υπάρχουν ή κ όχι στη ζωή σου. κ μερικές φορές αυτοί που πια έχουν μείνει κάπου πίσω, αυτοί είναι που σου δημιουργούν αυτό το αίσθημα του να αρχίσεις να αναρωτιέσαι γιατί τους άφησες ή σε άφησαν, γιατί έγιναν έτσι τα πράγματα, γιατί χωρίσατε, γιατί δεν προσπαθήσατε, γιατί δεν ήσουν αρκετή για αυτούς ή αυτοί για εσένα....
κ μετά έφτασα στο σημείο να αρχίσω να αναρωτιέμαι αν πήρα σωστές αποφάσεις, γιατί βρίσκομαι στη θέση που είμαι τώρα, αν θα μπορούσα με κάποιον τρόπο να είχα αλλάξει την έκβαση κάποιων καταστάσεων, αν θα έπρεπε να είχα φερθεί διαφορετικά, ίσως πιο γλυκά ίσως πιο σκληρά σε κάποιους ανθρώπους σε δεδομένες στιγμές, αν θα μπορούσα να δώσω περισσότερα σε κάποιες σχέσεις μου φιλικές κ ερωτικές ώστε να μην καταλήξουν όπως κατέληξαν, αν, αν, αν.....
τι κ αν??? τελικά τι σημασία έχει το ''αν''??? θα σας πω εγώ : ΚΑΜΙΑ....
ότι κ αν λέμε τώρα αυτό που έγινε δεν αλλάζει. αυτό όμως που αλλάζει είναι η οπτική μας απέναντι σε ότι συμβαίνει στη ζωή μας, σε ότι κ σε όποιον βρίσκεται στο δρόμο μας... είναι ο τρόπος που πλέον επιλέγουμε να αντιμετωπίσουμε ανθρώπους κ καταστάσεις, ο τρόπος που σκεφτόμαστε κ παίρνουμε τις αποφάσεις μας... ίσως δύσκολο μερικές φορές, γιατί ο χαρακτήρας, η νοοτροπία του ανθρώπου δύσκολα αλλάζουν... αλλά αν σκεφτούμε πόσο διαφορετικοί, πόσο ευτυχισμένοι, ήρεμοι, συνειδητοποιημένοι κ ικανοποιημένοι θα είμαστε με τη ζωή μας, πόσο θα απολαμβάνουμε τις μέρες μας, τότε σίγουρα θα μετατρέψουμε τη δυσκολία της αλλαγής μας σε μια συνεχή προσπάθεια για έναν καλύτερο άνθρωπο... τον εαυτό μας.....
δεν είμαι σίγουρη για ποιο λόγο, αλλά πιστεύω όπως σε πολλούς από εμάς που ζούμε καθημερινά με τα γνωστά πλέον άγχη, υπάρχουν στιγμές που με πιάνει μια περίεργη κ χωρίς ακριβή προέλευση απογοήτευση.... υπάρχουν μέρες που αισθάνομαι ότι τίποτα δεν πηγαίνει καλά ή όπως θα έπρεπε ή καλύτερα όπως θα ήθελα να είναι.... υπάρχουν μέρες που μου φταίει το ξερό μου το κεφάλι, οι επιλογές, οι αποφάσεις που πήρα κάποια δεδομένη στιγμή στη ζωή μου, οι άνθρωποι που βρέθηκαν στο δρόμο μου, ο τρόπος που τους αντιμετώπισα, ο τρόπος που με αντιμετώπισαν, οι πράξεις μου, τα λόγια που είπα κ κυρίως αυτά που δεν είπα....
κ όλα αυτά ξεκίνησαν την ημέρα της γιορτής μου. γιατί αυτή τη μέρα πάντα σε θυμούνται φίλοι, γνωστοί, συγγενείς, άνθρωποι που υπάρχουν ή κ όχι στη ζωή σου. κ μερικές φορές αυτοί που πια έχουν μείνει κάπου πίσω, αυτοί είναι που σου δημιουργούν αυτό το αίσθημα του να αρχίσεις να αναρωτιέσαι γιατί τους άφησες ή σε άφησαν, γιατί έγιναν έτσι τα πράγματα, γιατί χωρίσατε, γιατί δεν προσπαθήσατε, γιατί δεν ήσουν αρκετή για αυτούς ή αυτοί για εσένα....
κ μετά έφτασα στο σημείο να αρχίσω να αναρωτιέμαι αν πήρα σωστές αποφάσεις, γιατί βρίσκομαι στη θέση που είμαι τώρα, αν θα μπορούσα με κάποιον τρόπο να είχα αλλάξει την έκβαση κάποιων καταστάσεων, αν θα έπρεπε να είχα φερθεί διαφορετικά, ίσως πιο γλυκά ίσως πιο σκληρά σε κάποιους ανθρώπους σε δεδομένες στιγμές, αν θα μπορούσα να δώσω περισσότερα σε κάποιες σχέσεις μου φιλικές κ ερωτικές ώστε να μην καταλήξουν όπως κατέληξαν, αν, αν, αν.....
τι κ αν??? τελικά τι σημασία έχει το ''αν''??? θα σας πω εγώ : ΚΑΜΙΑ....
ότι κ αν λέμε τώρα αυτό που έγινε δεν αλλάζει. αυτό όμως που αλλάζει είναι η οπτική μας απέναντι σε ότι συμβαίνει στη ζωή μας, σε ότι κ σε όποιον βρίσκεται στο δρόμο μας... είναι ο τρόπος που πλέον επιλέγουμε να αντιμετωπίσουμε ανθρώπους κ καταστάσεις, ο τρόπος που σκεφτόμαστε κ παίρνουμε τις αποφάσεις μας... ίσως δύσκολο μερικές φορές, γιατί ο χαρακτήρας, η νοοτροπία του ανθρώπου δύσκολα αλλάζουν... αλλά αν σκεφτούμε πόσο διαφορετικοί, πόσο ευτυχισμένοι, ήρεμοι, συνειδητοποιημένοι κ ικανοποιημένοι θα είμαστε με τη ζωή μας, πόσο θα απολαμβάνουμε τις μέρες μας, τότε σίγουρα θα μετατρέψουμε τη δυσκολία της αλλαγής μας σε μια συνεχή προσπάθεια για έναν καλύτερο άνθρωπο... τον εαυτό μας.....
