''η ανάγκη σου να αισθανθείς ασφάλεια, γίνεται κάποιες φορές τόσο έντονη που θα έδινες τα πάντα να διαλυόσουν μέσα στον άλλον...''
πόσο το χρειάζομαι αυτό τώρα, να ''διαλυθώ'' μέσα στον άλλον... να αφεθώ σε μια αγκαλιά, σε μερικά καλά λόγια, σε ένα χάδι, σε λίγη αγάπη... αλλά δεν υπάρχει τίποτα από όλα αυτά, δεν υπάρχει ο άλλος που θα μπορούσε να μου τα προσφέρει, που θα με αγκαλιάσει κ θα μου πει ''μην ανησυχείς, εγώ είμαι εδώ, εγώ είμαι κοντά σου, για ότι θες, για ότι χρειάζεσαι, για να ξεσπάσεις, για να ηρεμήσεις, για πάντα...''
κ τελικά είμαι τόσο μπερδεμένη κ τόσο στενοχωρημένη που δεν μπορώ να καταλάβω τι είναι αυτό που με πονάει περισσότερο. η δύσκολη στιγμή που περνάω τώρα, η ανάγκη μου για παρηγοριά, για αγάπη, για συντροφιά, η μοναξιά μου, η έλλειψη αυτού του άλλου...??