Πέμπτη 21 Ιουνίου 2012

κολλάω....

είναι φοβερό το πως κολλάμε σε ανθρώπους κ καταστάσεις. πως μένουμε σε γεγονότα που μας έχουν σημαδέψει ή σκεφτόμαστε ανθρώπους οι οποίοι δεν είναι δίπλα μας. πιστεύω ότι όλοι μας κάποια στιγμή της ζωής μας κολλήσαμε με κάποιον. τον σκεφτόμασταν συνέχεια, περιμέναμε από αυτόν να μας κοιτάξει ή να κάνει πράγματα για εμάς. αλλά αυτό δεν γινόταν. αλλά εμείς? εμείς ήμασταν ερωτευμένοι, κολλημένοι στη φιλία, είχαμε ανάγκη την προσοχή του... ότι κ αν ήταν, μέναμε εκεί, περιμένοντας. μέναμε εκεί κοιτάζοντας πίσω, περνώντας οι μέρες χωρίς να στρέψουμε το κεφάλι δίπλα μας για να δούμε αυτούς που περνούσαν κ ίσως ενδιαφερόντουσαν πραγματικά, χωρίς να γυρίσουμε το κεφάλι μπροστά  για να προχωρήσουμε επιτέλους ξένοιαστα στη ζωή μας.
είναι άσχημο να μένουμε κολλημένοι σε ελλιπείς σχέσεις, που δεν μας γεμίζουν, που δεν μας δίνουν χαρά, που δεν μας χαρίζουν το χαμόγελο κάθε μέρα. είναι άσχημο να το ξέρουμε, να το έχουμε ξαναζήσει, να λέμε στον εαυτό μας ότι την επόμενη φορά θα φερθούμε διαφορετικά, πιο έξυπνα για εμάς, αλλά να παραμένουμε. γιατί δεν θέλουμε να καταθέσουμε τα όπλα, γιατί πιστεύουμε ότι οι άλλοι θα καταλάβουν ότι αξίζουμε, ότι θα αλλάξουν ξαφνικά γνώμη κ θα μας αγαπήσουν, ότι θα γίνει κάτι που θα τους κάνει να ενδιαφερθούν.
είναι τόσο λάθος κ τόσο κρίμα για εμάς. γιατί οι μέρες κυλάνε. οι άνθρωποι περνάνε δίπλα μας κ μας αγγίζουν, αλλά βλέπουν το κενό μας βλέμμα, βλέπουν τη ματιά μας στραμμένη κάπου μακριά, κ δεν στέκονται, φεύγουν. γιατί όλοι μας θέλουμε να είμαστε σε μια σχέση, οποιασδήποτε μορφής, αλλά να είμαστε 100% εκεί, να δίνουμε κ να παίρνουμε ότι μπορούμε, ότι μας αναλογεί.... γιατί είναι τόσο ψυχοφθόρο να κολλάμε σε απελπισμένες καταστάσεις, σε τελειωμένες ιστορίες, σε αδιάφορους ανθρώπους....
σταμάτα να κολλάς, να μην προχωράς, να μένεις στο παρελθόν, στο πέφτεις στο κενό....

Δεν υπάρχουν σχόλια: