Παρασκευή 25 Μαΐου 2012

κάθε τέλος μια αρχή....

κάθε τέλος μια αρχή.... όταν κλείνει μια πόρτα, κάπου, κάποια στιγμή θα ανοίξει μια άλλη, που συνήθως κρύβει κάτι πιο ενδιαφέρον από πίσω... ή τουλάχιστον αυτό θέλουμε να πιστεύουμε κ σε αυτό ελπίζουμε όλοι....
η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν μου άρεσαν οι γνωστές κ χιλιοειπωμένες φράσεις του τύπου: ''κάθε εμπόδιο για καλό'', ''ρόδα είναι κ γυρίζει'', ''ότι είναι να γίνει θα γίνει'', ''θα ανοίξει κ εσένα η τύχη σου''. πάντα τις θεωρούσα δικαιολογίες, λόγια που απλά αποτελούσαν ένα προσωρινό παυσίπονο για την πίκρα κ τον πόνο που αισθανόσουν μετά από μια απογοήτευση. κ όλα όσα χάθηκαν θα βρεθούν....
δεν πιστεύω ότι κάθε εμπόδιο είναι για καλό. πολύ περισσότερο όταν εσύ έχεις επιλέξει να ασχολείσαι με αυτό το εμπόδιο! πόσο γρήγορα γυρίζει αυτή η ρόδα κ πόσο πρέπει να περιμένω για να έρθει η σειρά μου να τραβήξω το μοχλό? δεν μου αρέσει να μου λένε επειδή δεν έχω παντρευτεί να μη στενοχωριέμαι θα ανοίξει κ εμένα η τύχη μου. μα γιατί επειδή είμαι ελεύθερη είναι κλειστή? εκεί έγκειται η τύχη μας, στο γάμο κ την οικογένεια?? γιατί πρέπει να μπαίνω στη διαδικασία να σκέφτομαι κ να αγχώνομαι για το τι πρέπει να κάνω για να δελεάσω την τύχη μου, να την προκαλέσω??  
πλέον έχω καταλήξει στο συμπέρασμα πως τίποτα. δεν κάνεις τίποτα.... ίσως η καλύτερη αντιμετώπιση των όσων μας συμβαίνουν είναι να ασχολούμαστε τόσο όσο απαιτεί το κάθε ένα από αυτά, να μην αγχωνόμαστε κ στενοχωριόμαστε περισσότερο απ'όσο μπορούμε να αντέξουμε, να μην το βάζουμε κάτω, να μην περιμένουμε να γυρίσει κάποιος άλλος τη ρόδα για εμάς, να μην μιζεριάζουμε. το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να συζητάμε με τον εαυτό μας, γνωρίζοντας πάντα τα θέλω, τα πιστεύω κ τις ανάγκες μας κ στη συνέχεια να ενεργούμε αναλόγως. γιατί κανείς μα κανείς δεν είναι σε θέση να μας συμβουλεύσει κ να μας βοηθήσει περισσότερο από εμάς τους ίδιους. γιατί όσο κοντά κ αν είμαστε με ανθρώπους, κανείς δεν ξέρει τι έχουμε στην καρδιά μας, τι κρύβεται στην ψυχή μας...
καιρός λοιπόν να κάνω μια νέα αρχή. πιστεύω ότι αυτή τη φορά όλα θα πάνε καλύτερα, πιστεύω ότι οι αποφάσεις που έχω πάρει αυτές τις μέρες θα ξεδιαλύνουν καταστάσεις κ θα με ηρεμήσουν. ήδη με έχουν ηρεμήσει. γιατί έχω αποφασίσει αυτή τη νέα αρχή να μην την αφήσω ανεκμετάλλευτη, γιατί αυτή τη φορά θα πολεμήσω μέχρι τελικής πτώσεως, (όσο άσχημη κ αν αποδειχθεί η πτώση!). άλλωστε το μόνο σίγουρο είναι ότι όσα μας πληγώνουν σαν περνούν, σαν μια ανάμνηση ζουν.....

Δεν υπάρχουν σχόλια: