διαγράφοντας το παρελθόν....

λένε πως δεν μπορείς να προχωρήσεις στη ζωή σου διαγράφοντας το παρελθόν.... αυτό όμως δεν είναι εύκολο κ απ' ότι λένε δεν είναι κ σωστό. πρέπει να βρεις τη δύναμη να το αντιμετωπίσεις, ακόμα καλύτερα να βρεις τη δύναμη να συμφιλιωθείς μαζί του κ ύστερα να πας παρακάτω. ότι γίνεται δεν αλλάζει, ίσως να ξεθωριάσει λίγο, ίσως να γίνει πιο έντονο, εξαρτάται από το πως θα το διαχειριστείς. τότε που η πληγή είναι ακόμα ανοικτή, προσπαθείς όπως-όπως να την κλείσεις, με ότι βρίσκεται πρόχειρα μπροστά σου, απ' ότι μπορείς εύκολα να πιαστείς. μπαίνεις από μόνος σου σε πρόγραμμα απεξάρτησης. κλείνεις τα αυτιά σου στις σειρήνες κ ησυχάζεις, στα λόγια του αέρα που τρυπώνουν στην ψυχή κ στην καρδιά σου κ την αναστατώνουν. μαθαίνεις να αντέχεις στη σιωπή. κ συνήθως αυτό αποδίδει....

περνάεις ο καιρός κ μαζί του παίρνει όλον τον μάταιο κ άδικο πόνο. προχωράς? προσπαθείς.... το αντιμετωπίζεις? ξεκαθαρίζεις τους λογαριασμούς σου με εκείνο το κομμάτι του εαυτού σου που επιμένει να μένει προσκολλημένο σε μια εμμονή....
το παρελθόν μου μη ρωτάς, μη με γυρίζεις πίσω, μη μου ανάβεις τη φωτιά που προσπαθώ να σβήσω....