το φιλαράκι

πάντα αναρωτιόμουν τι σημαίνει πραγματικός φίλος, αληθινός, πιστός ή όπως συνήθως λέμε, 'ο κολλητός μου'... η έκφραση 'αδερφικός φίλος' πάντα μου ξίνιζε, τη θεωρούσα λίγο ψεύτικη, υποκριτική ή μάλλον καλύτερα κάτι που πολύ-πολύ δύσκολα μπορεί να είναι αλήθεια, να ισχύει.
με το πέρασμα των χρόνων απέκτησα πολύ καλές φίλες, 2-3 από αυτές τις θεωρούσα τις καλύτερές μου. ήταν άτομα που ακόμα κ αν δεν βλεπόμασταν συχνά, τις είχα πάντα στο μυαλό μου, μιλούσαμε σχεδόν καθημερινά στο τηλέφωνο κ ήταν οι πρώτες που θα μάθαιναν τα νέα μου, καλά ή όχι. ακόμα κ έτσι όμως δύσκολα χρησιμοποιώ το χαρακτηρισμό 'η κολλητή μου'. προτιμώ να λέω 'η καλυτερή μου φίλη'.
κάποια στιγμή βρέθηκα στο σημείο να έχω έναν πολύ καλό φίλο, έναν άντρα. κ ήταν πράγματι πολύ καλός μου φίλος. η σχέση μας είχε φτάσει στη φάση όπου περνούσα περισσότερο χρόνο μαζί του παρά με τις 2-3 πολύ καλές μου φίλες. βλεπόμασταν σχεδόν κάθε μέρα, μιλούσαμε στο τηλέφωνο κάθε μέρα, χανόμασταν πολύ συχνά σε πολύωρες βόλτες στην Αθήνα, συζητούσαμε ότι μας απασχολούσε, μαγειρεύαμε, καθόμασταν σπίτι κ απλά χαζεύαμε στη βεράντα, πίναμε, ταξιδεύαμε. όλα αυτά που κάνουν οι κολλητοί. κ ήταν τόσο όμορφα. ήταν ένα διάστημα που πραγματικά θεωρούσα ότι είχα βρει τον άνθρωπο μου, ότι είχα δίπλα μου κάποιον που θα ήταν πάντα εκεί για εμένα κ θα ήμουν κ εγώ για αυτόν, ανά πάσα στιγμή. αλλά.....
αλλά, ξαφνικά κ λόγω κάποιων αλλαγών που έγιναν στη ζωή μας, τα πράγματα άλλαξαν. ξαφνικά ελλατώθηκαν τα πολλά τηλεφωνήματα, μειώθηκαν ακόμα περισσότερο οι κοινές μας έξοδοι, κ βρεθήκαμε να μιλάμε σπάνια κ κυρίως παγερά κ αδιάφορα.
κ εγώ βρέθηκα πάλι στο σημείο να αναρωτιέμαι: τι είναι τελικά πραγματική φιλία, πως χαρακτηρίζεις κάποιον κολλητό σου, πως τον κρατάς, τι κάνει αυτός για εσένα κ τι εσύ για αυτόν?
τώρα πλέον ξέρω ότι η αληθινή φιλία πολύ δύσκολα υπάρχει. ένας πραγματικός φίλος δύσκολα δημιουργείται, δύσκολα συντηρείται κ δύσκολα παραμένει. δεν ξέρω ποια είναι η 'συνταγή', δεν ξέρω τι πρέπει να κάνει ο καθένας από τη μεριά του για να μείνει δυνατή μια φιλία στο πέρασμα του χρόνου, για να μην αλλοιωθεί από τις αλλαγές στην καθημερινότητά μας, για να μην ξεθωριάσει όταν νέα πρόσωπα μπουν στη ζωή μας.
αλλά αυτό που ξέρω είναι ότι ένας πραγματικός/αληθινός φίλος είναι πάντα εκεί για εσένα, είναι στα δύσκολα κ στα ευχάριστα δίπλα σου, είναι εκεί όταν θα τον πάρεις τηλέφωνο, όταν θα έχεις την ανάγκη να τον ακούσεις κ να τον δεις, θα σε κάνει να γελάς, θα σε προσέχει, θα σε σκέφτεται, θα σε έχει στο μυαλό του, θα σε καταλαβαίνει, θα σε μαλώνει όταν πρέπει, θα σου κρατάει το χέρι όταν χρειάζεται, θα κάνει πέρα τον εγωισμό του, θα έχει το θάρρος να σου ανοίγει την καρδιά κ το μυαλό του, θα ξέρει να ζητάει συγνώμη όταν θα έχει λάθος κ κυρίως θα σε αγαπάει γι'αυτό που είσαι, γι'αυτό που μπορείς να δώσεις, για τον άνθρωπο που έχει απέναντι του...
εγώ νόμιζα ότι αυτόν τον φίλο τον είχα βρει.... αλλά.........